woensdag 7 oktober 2015
woensdag 19 augustus 2015
Geheugentraining – BasisCURSUS 2016
Inleiding
2016 wil ik de nieuwe basiscursus geven voor volwassenen (ontstaan uit de kennismakingscursus voor kinderen) nu als pilot voor Rebel opleiding en advies:
Het doel van de cursus
De cursist(e) krijgt een overzicht te geven van de meestgebruikte technieken en ontdekt wat bij hem/haar past door simpele oefeningen te doen.
Ook is er plaats voor specifieke vragen. Bijvoorbeeld het onthouden van gezichten / namen.
Resultaten
De cursus zal in veel gevallen al leiden tot directe geheugenverbetering.
Dit kunt u zelf constateren:
Aan het begin en eind van de cursus wordt uw geheugen gemeten middels een simpele oefening. Aan het eind nog een keer. Op deze manier is de vooruitgang goed te meten.
Maar u zult vooral leren wat er allemaal (nog meer) mogelijk is.
Voor resultaten die u (nu nog) voor onmogelijk houdt is extra oefening nodig.
Dit kunt u zelf constateren:
Aan het begin en eind van de cursus wordt uw geheugen gemeten middels een simpele oefening. Aan het eind nog een keer. Op deze manier is de vooruitgang goed te meten.
Maar u zult vooral leren wat er allemaal (nog meer) mogelijk is.
Voor resultaten die u (nu nog) voor onmogelijk houdt is extra oefening nodig.
Software
Na afloop van de cursus krijgt u daarom toegang tot een online software pakket (remembering101.com) dat u hierbij helpt.
Natuurlijk kunnen altijd specifieke vragen worden gesteld via www.kanikonthouden.nl
Voor wie?
Voor volwassenen (16+). Voor mensen met een gewoon tot slecht geheugen geldt, zolang u in goede mentale conditie bent, zult u verbetering zien. (Deze technieken zijn niet geschikt voor Alzheimer patienten, helaas.)
Voor mensen met nu al een goed geheugen, u zult tot bijzondere dingen in staat zijn.
In 2017 wil ik ook weer de speciale kindercursus geven voor kinderen van 7-12.
Voor mensen met nu al een goed geheugen, u zult tot bijzondere dingen in staat zijn.
In 2017 wil ik ook weer de speciale kindercursus geven voor kinderen van 7-12.
Duur:
De cursus duurt ongeveer 3 uur. (van 9 tot 12)
Waar, Wanneer & Kosten:
Locatie: Vianen, De limiet 21a
Datum: maandag 11 / 7 / 2016 van 9:00 pm tot 12:00 pm
Datum: maandag 11 / 7 / 2016 van 9:00 pm tot 12:00 pm
Kosten: 25,- euro p.p. (exclusief B.T.W.)
(Voor de vroege inschrijvers is er een aparte prijs, zij hebben hiervan een mail gekregen!)
(Voor de vroege inschrijvers is er een aparte prijs, zij hebben hiervan een mail gekregen!)
Programma
De docent
De cursus wordt gegeven door Hjalmar Snoep, gamedeveloper van beroep, die in 2012 is begonnen met geheugentraining. Hij kreeg toen een opdracht van Joe Thornton, geheugencoach in Ierland voor een geheugen-trainings game.
In 2012 kwamen de eerste geheugenspellen van Joe Thornton op de markt.
In 2013 werd de eerste kennismakingscursus voor kinderen gegeven.
In 2015 kwam de site remembering101.com tot stand als hulpmiddel bij de cursussen.
In 2012 kwamen de eerste geheugenspellen van Joe Thornton op de markt.
In 2013 werd de eerste kennismakingscursus voor kinderen gegeven.
In 2015 kwam de site remembering101.com tot stand als hulpmiddel bij de cursussen.
Interesse?
zondag 2 augustus 2015
Eerlijk overhoren
Wat is het moelijkste woord om te zeggen?
Supercallifragillisticexpialidocious?
Hippomonstrosesquippedaliofobie?
Nee.
Het gaat namelijk niet om het aantal letters of lettergrepen.
Het moeilijkste woord om te zeggen is: "nescio" Het betekent letterlijk: "ik weet het niet" en werd veel gebruikt door Romeinse filosofen als Seneca om onzekerheid uit te drukken.
Wij kunnen slecht toegeven dat we iets niet weten, vooral aan onszelf. Daarom denken we soms, dat we iets weten, zonder het te weten. Als we iets willen leren zit dit ons dwars.
We overhoren een rijtje woordjes zelf en we denken het te 'kennen'. Worden we direct daarop overhoord dan blijken we slechts de helft te kennen of erger.
Herkent u deze situatie, blijf dan lezen..
Hoe kan dat?
Als we onszelf overhoren, zijn we bezig met creatief zelfbedrog. We zijn erg toegeeflijk naar onszelf. "Oh ja, natuurlijk" of "Ach, ja, dat wist ik", rekenen we goed, omdat we herkenning voelen. Maar herkenning voelen is niet hetzelfde als het antwoord reproduceren, wat toch het uiteindelijke doel is.
Nog erger is als we het echt ontegenzeggelijk fout hebben: "Ja, dat bedoelde ik.. ", "Had ik moeten weten", of "blackout".
We roepen erg veel naar onszelf om onszelf ervan te overtuigen, dat we het toch weten.
Een ander (of een computer) is niet zo vergevingsgezind, al is het puur, omdat ze niet kunnen voelen, wat wij voelen. Wij vinden dan vaak dat degene die overhoort, vervelend doet en gaan de onderhandeling aan (hetgeen natuurlijk verspilde moeite is). We vinden het al helemaal afschuwelijk om met een computer-programma te leren, want die zijn genadeloos, we voelen ons niet gestimuleerd.
Kortom, we zijn niet eerlijk tegenover onszelf. Redenen om dit te doen zijn dat we geen zin hebben om het werk te doen, maar ook, dat we ons positieve zelfbeeld, wat we nodig hebben om gelukkig te zijn, willen beschermen. Onschuldige dingen, lijkt het, maar ze zitten ons akelig dwars.
Ook verspillen we een hoop moeite en cognitieve energie aan het bedenken van uitvluchten. Energie die we beter kunnen besteden in dienst van ons doel: iets leren.
Stap 1 is dus: wees eerlijk.
Hoe doe je dat? Het antwoord is simpel: "Maak het leuk om fouten te maken".
Je mag jezelf feliciteren met iedere gevonden fout. Want dat betekent een mogelijkheid tot verbetering en het enige wat telt is het eindresultaat.
Verbeeld dan ook het eindresultaat: jij die in staat bent een heel rijtje op te dreunen, telefoonnummers of namen te onthouden en wat dat voor je zou kunnen betekenen. Voor mijn part, mensen die je toejuichen in een gigantisch stadion voor deze prestatie. Beloon jezelf met een pauze of een snoepje. Het maakt niet uit.
Maak er daadwerkelijk een spelletje van. Hou de score bij met hoeveel 'goeie' je hebt, maar ook hoeveel 'fouten' je hebt gevonden in het andere. Tel de scores bij elkaar op aan het eind van de leersessie. Dit voorkomt frustratie, als het even 'niet gaat'. Want het laat de moeite zien, die je doet, niet het resultaat dat je ontglipt.
Supercallifragillisticexpialidocious?
Hippomonstrosesquippedaliofobie?
Nee.
Het gaat namelijk niet om het aantal letters of lettergrepen.
Het moeilijkste woord om te zeggen is: "nescio" Het betekent letterlijk: "ik weet het niet" en werd veel gebruikt door Romeinse filosofen als Seneca om onzekerheid uit te drukken.
Wij kunnen slecht toegeven dat we iets niet weten, vooral aan onszelf. Daarom denken we soms, dat we iets weten, zonder het te weten. Als we iets willen leren zit dit ons dwars.
We overhoren een rijtje woordjes zelf en we denken het te 'kennen'. Worden we direct daarop overhoord dan blijken we slechts de helft te kennen of erger.
Herkent u deze situatie, blijf dan lezen..
Hoe kan dat?
Als we onszelf overhoren, zijn we bezig met creatief zelfbedrog. We zijn erg toegeeflijk naar onszelf. "Oh ja, natuurlijk" of "Ach, ja, dat wist ik", rekenen we goed, omdat we herkenning voelen. Maar herkenning voelen is niet hetzelfde als het antwoord reproduceren, wat toch het uiteindelijke doel is.
Nog erger is als we het echt ontegenzeggelijk fout hebben: "Ja, dat bedoelde ik.. ", "Had ik moeten weten", of "blackout".
We roepen erg veel naar onszelf om onszelf ervan te overtuigen, dat we het toch weten.
Een ander (of een computer) is niet zo vergevingsgezind, al is het puur, omdat ze niet kunnen voelen, wat wij voelen. Wij vinden dan vaak dat degene die overhoort, vervelend doet en gaan de onderhandeling aan (hetgeen natuurlijk verspilde moeite is). We vinden het al helemaal afschuwelijk om met een computer-programma te leren, want die zijn genadeloos, we voelen ons niet gestimuleerd.
Kortom, we zijn niet eerlijk tegenover onszelf. Redenen om dit te doen zijn dat we geen zin hebben om het werk te doen, maar ook, dat we ons positieve zelfbeeld, wat we nodig hebben om gelukkig te zijn, willen beschermen. Onschuldige dingen, lijkt het, maar ze zitten ons akelig dwars.
Ook verspillen we een hoop moeite en cognitieve energie aan het bedenken van uitvluchten. Energie die we beter kunnen besteden in dienst van ons doel: iets leren.
Stap 1 is dus: wees eerlijk.
Hoe doe je dat? Het antwoord is simpel: "Maak het leuk om fouten te maken".
Je mag jezelf feliciteren met iedere gevonden fout. Want dat betekent een mogelijkheid tot verbetering en het enige wat telt is het eindresultaat.
Verbeeld dan ook het eindresultaat: jij die in staat bent een heel rijtje op te dreunen, telefoonnummers of namen te onthouden en wat dat voor je zou kunnen betekenen. Voor mijn part, mensen die je toejuichen in een gigantisch stadion voor deze prestatie. Beloon jezelf met een pauze of een snoepje. Het maakt niet uit.
Maak er daadwerkelijk een spelletje van. Hou de score bij met hoeveel 'goeie' je hebt, maar ook hoeveel 'fouten' je hebt gevonden in het andere. Tel de scores bij elkaar op aan het eind van de leersessie. Dit voorkomt frustratie, als het even 'niet gaat'. Want het laat de moeite zien, die je doet, niet het resultaat dat je ontglipt.
Abonneren op:
Posts (Atom)