Geprek met een onderwijzer

Ik had dit weekend een gesprek met mijn buurman, over hoe dit systeem zou kunnen helpen bij basisschoolkinderen. Eerst heb ik uit de doeken gedaan hoe het systeem werkt. Associeren/Verbeelden, Reis en ten slotte coderen van moeilijke informatie.

Op sommige scholen is er een vak: leren leren, waarin de kinderen les krijgen in het studeren zelf. Daar zou je verwachten dat er een methode is, maar die blijkt er niet te zijn. Er is wellicht een mogelijkheid om in dit gat te springen.

We kwamen tot de slotsom, dat de meeste gangbare coderingssystemen en wellicht ook de reis voor basisschoolkinderen een beetje hoog gegrepen zijn. Het gaat tenslotte om basisvaardigheden.

De reis, zeker de instant reis van 10 plekken, is goed om de kracht van associëren te laten zien.
We zijn gaan kijken, hoe je bijvoorbeeld Topografie leert met dit systeem van associëren.
Ik denk dat het belangrijk is, om de kinderen te leren hun fantasie te gebruiken bij het leren van bijvoorbeeld topografie.

Door kleine verhaaltjes en gekke grapjes op de kaart te maken, leer je het makkelijkst.
Ook kwamen we te praten over de SHIT-methode. Studeren, Herhalen, Instampen en Testen.
Over een eerlijke test (dus bijvoorbeeld niet de nummertjes leren bij TOPO).
Al deze dingen vergen nogal wat inzicht in hoe het in de bovenkamer allemaal werkt.

Dus misschien moet je daar beginnen bij basisschoolkinderen. Vertellen van het verbale en sensorische geheugen, het lange, korte en midden-termijn geheugen. Het feit dat je altijd associeert als je iets onthoud, omdat het geheugen een boom is. Dat er niet zoiets is als een 'goede' associatie en een 'slechte' associatie. (Behalve dan dat een sterke associatie een goede zou kunnen worden genoemd, maar ik bedoel dat kinderen een soort innerlijke censuur wordt aangeleerd, waardoor ze sommige dingen niet mogen zeggen, maar zelfs niet mogen denken van zichzelf, dat helpt niet altijd.)
Op de kaart van Afrika zag mijn dochter Botsende Zwanen, Angola Groothuizen, de beker van Mozes en natuurlijk Madagascar. Grootste lol en ook een 10!

Er lopen nu in ieder geval twee onderwijzers rond, die weten van deze methode.
Maar vaak wordt direct gedacht aan probleemkinderen, autisten en aanverwante stoornissen. Ik denk dat het juist een waardevolle methode voor iedereen is. Ach, ik kom niet uit het onderwijs en zie wel, dat als ik naar het basisschool-onderwijs zou gaan, ik de doelstellingen van deze methode flink moet aanpassen.
Of ik dat dan nog leuk vind, is een goede vraag. Ik ben nu eenmaal een streber.